Ο Μπαμπάς μου…
Κάθεται στην αγαπημένη του γωνιά στον καναπέ, πίνει τη ρακή του, τρώει ένα μεζεδάκι και ακούει χαμηλόφωνα Ξυλούρη… Με παίρνει τηλέφωνο να με ρωτήσει πώς ήταν η μέρα μου. Θέλει απλά να με ακούσει, θέλει να μου πει ότι του έλειψα αλλά δεν το κάνει! Ρωτάει απλά πώς ήταν η μέρα μου…
Ο μπαμπάς μου δεν μοιάζει με τους άλλους μπαμπάδες! Τα βράδια μεταμορφώνεται σε άλογο, με παίρνει στις πλάτες του και μου μαθαίνει τον κόσμο! Έπειτα μου δίνει ένα φιλί, με σκεπάζει και περιμένει σε μια γωνιά μην τυχόν και εμφανιστούν εφιάλτες… θέλει πάντα να είναι σίγουρος ότι είμαι ασφαλής! Και ότι χαμογελάω! Και ότι θα γίνω κάτι πολύ σπουδαίο όταν μεγαλώσω, δε θα του μοιάσω, θα τον ξεπεράσω, για να μπορεί να με καμαρώνει!
Πάντα σε μια γωνιά να μην φαίνεται πως κλαίει από υπερηφάνεια, πως καμαρώνει, να μην φαίνεται ο πόνος του ή η αδυναμία του..
Και τώρα σε μια γωνιά στέκεται… στη γωνιά του δωματίου μου, του μυαλού μου, της σκέψης μου! Χαμογελάει πλατιά, γιατί ξέρει πως ήταν η μέρα μου… Ξέρει ότι μου έλειψε… Ξέρει ότι, ακόμα όταν φοβάμαι εκείνον φωνάζω να διώξει μακρυά τους εφιάλτες… Ξέρει ότι ακόμα περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι εκείνος, να ακούσω απλά τη φωνή του να μου λέει «σ’ αγαπώ κοριτσάκι μου»!
Εμμανουέλα Τσαγκαράκη
Χρόνια πολλά Μπαμπά!
Στο μυαλό, μας έρχεται η λέξη στήριγμα, ασφάλεια, δύναμη.
Ο πατέρας για εμένα αντιπροσωπεύει την μάθηση ότι η ζωή είναι Τώρα.
Το χάρισμα που έχει ο πατέρας μου να είναι ένα αιώνιο παιδί αλλά με την ευθύνη ότι χρειάζεται να αφήσω κάτι στα παιδιά μου.
Πατέρας πατάω γερά στα πόδια μου όταν γύρω μου όλα καταρρέουν.
Ιωάννα Κολιακουδάκη
Το ξέρω πως, αν σε ρωτήσω για τον μπαμπά σου, θα μου πεις: “είναι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου”. Και ξέρω, επίσης, ότι τον αγαπάς πολύ, όπως και όπου κι αν είναι… και όμως συνήθως είναι ο δεύτερος ρόλος και όχι ο πρώτος στο μεγάλωμα του παιδιού και τόσα λίγα έχουν ειπωθεί για τον ρόλο του.
Μεγαλώνοντας όμως αντιλήφθηκα πόσο σημαντικός ήταν ο πατέρας μου στο μεγάλωμα μου, ακόμη και αν απουσίαζε στην δουλειά, μιας και ότι και να μου συμβεί έχω αυτήν την αίσθηση ασφαλείας στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Για εμένα είναι αυτός που κρατά τις ισορροπίες για μια στοργική σχέση στην οικογένεια και η αγκαλιά του και η επιβράβευση του είναι εξίσου σημαντική με αυτήν της μητέρας !
Λένε πως οι σύγχρονοι πατεράδες είναι πιο καλοί από τους παλιούς, μιας και έχουν αποκτήσει μια πιο στοργική πλευρά ή όπως λέει και ο ψυχίατρος- ψυχαναλυτής , Ματθαίος Γιωσαφάτ : «Είναι πιο φροντιστικοί, πιο στοργικοί, εκφράζουν πιο άνετα τα συναισθήματα. Με λίγα λόγια, είναι πιο θηλυκοί. Και όταν λέω πιο θηλυκοί, δεν εννοώ με την έννοια της ταυτότητας του φύλου. Εννοώ ότι έχουν στοιχεία πιο τρυφερά, που τα βλέπαμε παλιότερα μόνο στις γυναίκες μαμάδες».
Όταν ένας άντρας γίνεται πατέρας στα σίγουρα μαθαίνει πως να αγαπάει πραγματικά και αυτό νομίζω πως έχουν όλοι πια σήμερα ανάγκη, να μάθουν να εξασκούν την ένοια της ανιδιοτελούς αγάπης,που τόσο έντονα μας διδάσκει η γιόγκα…
Πείτε του λοιπόν σήμερα που γιορτάζει:
Θα σου πω μια καλημέρα,
αγαπημένε μου πατέρα…
Θα με κρατήσεις αγκαλιά,
τα μαλλιά θα μου χαϊδέψεις
κι ό,τι πω, θα το πιστέψεις..
Πάνος Κοντογιώργος